Çok yazık ettiniz birinci Everspace’e çok… Kusursuz değildi de tekrar de oynadığım en eğlenceli roguelike’lardandı, biraz geri planda kaldı. İkinci oyun artık bir roguelike değil, bir aksiyon-RYO ve gördüğüm kadarıyla daha fazla ilgi toplamayı başardı bu değişim sayesinde.
RYO tabiri geçince tahminen kıssanın ön planda olduğu bir şey canlanmıştır gözünüzde lakin pek o denli sayılmaz. Kendince yönetim eder bir öyküsü var, fazlası değil. Yazım kalitesi de ortalama altında esasen. Yalnız seslendirmelerin yazım kalitesinin dandikliğini bu kadar hoş kapattığı çok az oyun gördüm. Hani seslendirmesiz oynasanız “Bu ne lan, kim yazmış bunu?” dersiniz fakat seslendirmenler o denli inanarak ve heyecanlı seslendirmişler ki oyuncuyu bir biçimde kavramayı başarıyorlar.
Not düşmekte yarar var: Kıssa açısından birinci oyunla ikincisinin ortasında o kadar da aman aman bir ilişki yok, kendinizi birincisini oynamak zorunda hissetmeyin.
Çekiştirmeyin
Oyunun incelemesini üstlenmek için birinci başta biraz nazlanmıştım lakin uzay gemime atlayıp uçmaya başlayınca, birkaç it dalaşına girince o kadar hoş hissettim ki… Gerek uzayda olsun, gerek gezegenlerde olsun, muazzam görünümler eşlik ediyor size. Art planda bulunduğunuz sistemin güneşi, halkalı gezegenler, oyun alanınızda meteorlar, uzay istasyonları, gemi enkazları… Ortam dizaynları sahiden inanılmaz ve barizin ilanı olacak lakin uçuyorsunuz ve uzayda da, gezegenlerde de, yerçekiminin size rastgele bir tesiri yok. Bu öve öve bitiremeyeceğim yerleri keşfetmenin, araştırmanın eşsiz bir hissi var o yüzden. Her şeyi büsbütün üç boyutlu olarak düşünmeye, ayaklarınızın yere bastığı oyunlardakinin bilakis her taraf oyun alanınız olduğu için zihinsel olarak enteresan biçimde daha özgür hissetmeye başlıyorsunuz bir müddet sonra.
Benzer sebeplerle it dalaşları da olağanüstü hissettiriyor. Bir yandan kaçınma hareketleri yaparken bir yandan ateş etmeye, bir yandan roketleri kilitlerken bir yandan üzerinize gelen roketleri ve dronları halletmeye, bir yandan kalkanı zırhı vs. işler tutmaya çalışırken bir yandan silah ve aygıt soğuma müddetlerini denetim altında tutup farklı şeylere geçiş yapmaya ve daha bir sürü şeye tıpkı anda dikkat etmeye çalışarak girdiğiniz aksiyonlar çok sıkı ve tekrar yerçekiminin tesirleri olmadan her istikamete hareket yapabilmek bu aksiyon hissine çok şey katıyor.
Uzay da düzleşiyorsa biz ne yapalım?
Yalnız şöyle bir durum var ki, evet oyun insanı sahiden büyülüyor, yerler, aksiyon, keşif hissi, her şey dayanılmaz, çok çok komplike olmasa da pek hoş ganimet toplama, yeni silah vs. üretme, ticaret yapma üzere imkanlar da var fakat yeniden de oyun o birinci başlardaki büyüleyiciliğini biraz erken kaybediyor; heyecanı canlı tutmayı çok başaramıyor, biraz tekdüzeleşiyor. Yan misyonlar daha güçlü olabilirdi, ilerledikçe oyuncunun eline enteresan tesirleri olan silahlar yahut gemiler üzere yeni oyuncaklar iliştirilebilirdi, düşman ve bilhassa de boss çeşitliliği artırılabilirdi…
Yine de şahane aksiyonuyla, kusursuz atmosferiyle (veya atmosfersizliğiyle) yeterli ki oynamışım dedirten bir oyun oldu Everspace 2. Ne böylesine sağlam it dalaşlarına girebildiğiniz, ne de böylesine özgür ve ferah hissettiren çok fazla oyun var.
