Çok uzun vakittir oynamama karşın League of Legends lore’uyla ilgili bir şey gördüğümde şöyle bir dönüp bakmaktan alamıyorum kendimi. LoL hakikaten tıpkı anda hem çok fazla hem de çok az lore sahibi olmayı nasıl başarıyor, hiç bilmiyorum. Hayır, pek kendimi veremediğim için de her şey çoğunlukla birbirine giriyor.
Fakat asla karıştırılmayacak şeyler de var, mesela Demacia’nın büyü kullanıcılarına karşı ikiyüzlülüğü ve Sylas’ın Demacia nefreti. Ha bunları çok mu bilmeniz gerekiyor The Mageseeker’ı oynamak için? Hayır. Sylas her önüne gelene bütün hayat öyküsünü anlatıyor zati. Ancak siz de daha gölgeli silüetinden Garen’i tanıyıp, “Ay yok daha neler… Nası’ keseyim lan ben bu adamı?!” diye panik yapacak o bireyseniz, Sylas’ın öyküsünü bir de The Mageseeker’dan dinlemek keyifli oluyor açıkçası.
Toprağı altın Demacia!
Bu oyun bir “hack and slash”. Yani düşmanlar geliyor ve gelmeye devam ediyor. Bir de pikselli sanat dizaynıyla birleşti mi, The Mageseeker tıpkı anda hem retro-sever gönlümü çalmayı hem de çağdaş ve akıcı bir oynayışa ulaşmayı başarıyor. Ve bence LoL’ün en eski bölgelerinden biri olan Demacia da bu oyunun geçmesi için en uygun yermiş. Evet, Runeterra’nın her köşesinde bir ömür savaşı süregeliyor. Ama Demacia’nın fiyakalı ordusu ve güçlü krallığına karşı büyücülerin hem kullanılıp hem de kendi tipleri tarafından avlanması, etrafında çokça düşman kesebileceğiniz bir karakter yaratmak için çok elverişli.
Aaa, o denli de bir karakter varmış aslında, ne tesadüf! Bir vakitler etrafındaki büyüyü sezebildiği için kendisi de büyücüleri yakalamakta kullanılan bir Mageseeker olup, daha sonra kendisinin de büyücü olduğunun fark etmesi sonucu 15 sene mahpus yatan Sylas’ın kaçışıyla başlıyoruz The Mageseeker’a. Bu kaçış sırasında nüfuzlu bir ailenin üyesi ve bir vakitler arkadaşı olan Lux’ın da büyülü güçleri olduğunu ister istemez ifşa eden Sylas, devayı diğer büyücülerin kurduğu isyancı birliğine katılmakta buluyor.
Oyunun başı size birden bir sürü şey öğretiyormuş üzere gelebilir, açıkçası her yeni bir hareket öğrendiğimizde ortaya oyunu durduran koca bir ekran girmese de olurmuş. Ama bir müddet sonra bu eğitim ekranları salıyor sizi; hakikaten Sylas’ın yapabildiği şeyler sonlu. Oynanışa özgünlük katan bir özelliği var ancak, o da etrafındaki büyücülerden zincirlerini kullanarak büyü çalabilmesi.
Bu esasen Sylas’ın yapabildiğini bildiğimiz bir şeydi, oynanışa yedirilme formu de keyifli. Her seferinde bir çeşit büyü çalabiliyorsunuz ve bu çalıntı büyüler, kendi büyülerinizin bilakis mana’nızdan yemiyor. Örneğin (ki en çok göreceğiniz direkt örnek de bu) yanınızda hem ateş hem buz büyüleri yapan düşmanlar varsa… Çaktınız köfteyi di mi?
Anti-hero olmak güç iş…
Sylas kafayı Mageseeker’ları ve Demacia krallığını alaşağı etmeye taktığı için, kimi görsek sataşıyoruz desem yeridir. Şayet gitgide daha çok ve daha çok düşmanla savaşma fikri pek cazibeli gelmiyorsa, The Mageseeker size biraz kendini tekrar eden bir oyun üzere hissettirebilir. Gerçekten o denli de lakin genel olarak eğlenceli ve kolay dövüş mekanikleri benim cinse olan sevgim ve kıssanın nereye gittiğini görme isteğimle birleşince bu tekrara düşüş hiç de boğucu hissettirmedi.
The Mageseeker’ı anlamak için League of Legends öyküsüne hakim olmak gerekli değil demiştim. Fakat oyunun düzgün yaptığı bir şey de bu öyküdeki açıkları doldurması ve yıllar içinde LoL öyküsü modül parça arttıkça oluşan sorulara birtakım yanıtlar vermesi.
The Mageseeker Riot Games tarafından yapılmadı lakin oyunun geliştiricisi Digital Sun ve Riot ortasında devamlı ve sağlıklı bir irtibat olduğu çok açık. Ayrıyeten uzun müddettir Demacia’nın Lux, Sylas, Garen ve sürprizini bozmak istemediğim tayfanın üzerine eğilen bir kıssa görmek isteğim vardı. Dönem sinematikleri yetmiyor Riot, bir şeyler at üstüme diyordum ki… Attılar vallahi. Hoş de attılar. Riot’tan ya da Riot Forge’dan çıkacak öbür oyunlar için sabırsızlanıyorum.
